8/21/14
W trzecim z tej serii, Buddy Russell, z Emory University Eye Center, przedstawia świetny przegląd powszechnych dziecięcych chorób oczu.
Niektóre warunki często spotykane w pediatrii
Podstawowe zrozumienie niektórych schorzeń, które mogą występować u pacjentów pediatrycznych, jest ważne, aby nie tylko wiedzieć, czym one są, ale także zrozumieć je na tyle dobrze, aby wyjaśnić je rodzicowi lub opiekunowi. Poniższe informacje mają na celu przegląd niektórych z tych warunków, a nie pełne wyjaśnienie.
- Oczopląs - Oczopląs jest stanem wzroku, w którym oczy wykonują powtarzające się, niekontrolowane ruchy, często powodujące ograniczenie widzenia. Te mimowolne ruchy oczu mogą występować z boku na bok, w górę i w dół, lub w układzie kołowym. W rezultacie, oboje oczu nie jest w stanie utrzymać się stabilnie na oglądanych obiektach. Oczopląsowi mogą towarzyszyć nietypowe pozycje głowy i kiwanie głową w celu skompensowania tego stanu. Większość osób z oczopląsem może zmniejszyć nasilenie niekontrolowanych ruchów oczu i poprawić widzenie, ustawiając oczy tak, aby patrzyły w jedną stronę. Jest to tak zwany "punkt zerowy", w którym widać najmniejszą ilość oczopląsu. Aby to osiągnąć, może być konieczne przyjęcie określonej postawy głowy, aby jak najlepiej wykorzystać swoje widzenie. Kierunek oczopląsu jest określany przez kierunek jego fazy szybkiej (np. oczopląs prawostronny charakteryzuje się fazą szybką przesuwającą się w prawo, a lewostronny - fazą szybką przesuwającą się w lewo). Oscylacje mogą występować w płaszczyźnie pionowej, poziomej lub skrętnej, lub w dowolnej kombinacji. Powstały oczopląs jest często nazywany jako rażący opis ruchu, np. downbeat nystagmus, upbeat nystagmus, seesaw nystagmus, periodic alternating nystagmus. Posiadanie oczopląsu wpływa zarówno na widzenie, jak i na samoakceptację. Większość osób z oczopląsem ma pewnego rodzaju ograniczenia w widzeniu, ponieważ oczy nieustannie omiatają to, co oglądają, uniemożliwiając uzyskanie wyraźnego obrazu. Jeśli stwierdzono wadę refrakcji, soczewki kontaktowe mogą być najskuteczniejszym sposobem uzyskania najlepiej skorygowanego widzenia.
- Zez - Zez to każde nieprawidłowe ustawienie oczu. Szacuje się, że 4% populacji Stanów Zjednoczonych ma zeza. Zez najczęściej opisywany jest przez kierunek ustawienia oczu. Typowe rodzaje zeza to esotropia (zwrot do wewnątrz), egzotropia (zwrot na zewnątrz), hipotropia (zwrot w dół) i hipertropia (zwrot w górę). Nieprawidłowe ustawienie oczu może powodować amblyopię u dzieci. Kiedy oczy są zorientowane w różnych kierunkach, mózg otrzymuje dwa różne obrazy wizualne. Mózg będzie ignorował obraz z nieprawidłowo ustawionego oka, aby uniknąć podwójnego widzenia, co skutkuje słabym rozwojem wzroku tego oka. Również oko, które widzi słabo, ma tendencję do bycia źle ustawionym. Celem leczenia zeza jest poprawa wyrównania oczu, co pozwala na lepszą pracę razem (widzenie obuoczne). Leczenie może obejmować okulary, soczewki kontaktowe, ćwiczenia oczu, pryzmat i / lub chirurgii mięśni oka.
- Amblyopia - Amblyopia, czasami nazywana "leniwym okiem", występuje, gdy jedno lub oba oczy nie rozwijają normalnego widzenia we wczesnym dzieciństwie. Dzieci nie rodzą się z widzeniem 20/20 w każdym oku, ale muszą je rozwinąć między urodzeniem a 6-9 rokiem życia poprzez regularne używanie każdego oka z identycznym, skupionym obrazem padającym na siatkówkę każdego oka. Jeśli to nie nastąpi w jednym lub obu oczach, widzenie nie będzie rozwijać się prawidłowo. Zamiast tego, widzenie będzie zmniejszone, a dotknięte oko (oczy) jest określane jako amblyopic. To powszechne schorzenie, dotykające do 4% wszystkich dzieci, powinno być zdiagnozowane i leczone w okresie niemowlęcym lub wczesnym dzieciństwie, aby uzyskać optymalne trójwymiarowe widzenie i zapobiec trwałej utracie wzroku. Co powoduje amblyopię?
- Nieprawidłowe ustawienie oczu (zez)
Niewłaściwe ustawienie oczu jest najczęstszą przyczyną amblyopii. Kiedy oba oczy nie są skierowane dokładnie w tym samym kierunku, rozwijający się mózg "wyłącza" obraz z nieprawidłowo ustawionego oka, aby uniknąć podwójnego widzenia i dziecko używa tylko lepszego oka - oka dominującego. Jeśli taka sytuacja utrzymuje się przez okres nawet tak krótki jak kilka tygodni, oko nie łączy się prawidłowo z korą wzrokową mózgu i powstaje amblyopia. - Nierówna wada refrakcji (anizometropia)
Nierówny błąd refrakcji to stan oczu, w którym każde oko ma inny błąd refrakcji i dlatego oba oczy nie mogą być w tym samym czasie w centrum uwagi. Amblyopia występuje, gdy jedno oko (zwykle oko z większym błędem refrakcji) jest nieostre, ponieważ jest bardziej krótkowzroczne, dalekowzroczne lub astygmatyczne niż drugie. Również w tym przypadku mózg "wyłącza" obraz z mniej skupionego oka i oko to nie rozwinie normalnego widzenia. Ponieważ oczy często wyglądają normalnie, może to być najtrudniejszy do wykrycia rodzaj amblyopii i wymaga starannego badania wzroku i pomiarów ostrości widzenia w młodym wieku. Leczenie za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych w celu skorygowania błędu refrakcji obu oczu, czasami z częściowym łataniem lepiej widzącego oka, jest konieczne we wczesnym dzieciństwie, aby skorygować problem. - Niedrożność lub zmętnienie (deprywacja)
Obstrukcja lub zmętnienie normalnie przejrzystych tkanek oka może również prowadzić do amblyopii. Każde zaburzenie, które uniemożliwia skupienie wyraźnego obrazu, może zablokować powstawanie wyraźnego obrazu na siatkówce i doprowadzić do rozwoju amblyopii u dziecka. Często prowadzi to do najcięższej postaci amblyopii. Przykłady zaburzeń, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu wyraźnego obrazu na siatkówce to zaćma lub zmętnienie soczewki wewnątrz oka, zmętnienie i lub nieregularny kształt rogówki lub opadająca górna powieka (ptosis) lub guz powieki.Rozpoznanie amblyopii nie jest łatwe. Dziecko może nie być świadome posiadania jednego normalnego oka i jednego z ograniczonym widzeniem. O ile dziecko nie ma nieprawidłowo ustawionego oka lub innej oczywistej zewnętrznej nieprawidłowości, często nie ma sposobu, aby rodzice powiedzieli, że coś jest nie tak. Ponadto, trudno jest zmierzyć wizję u bardzo małych dzieci w wieku, w którym leczenie jest najbardziej skuteczne.Aby leczyć amblyopię, dziecko i ich opiekunowie muszą być zachęcani do korzystania ze słabszego oka. Jest to zwykle osiągane przez łatanie silniejszego oka. To przykrycie silniejszego oka za pomocą plastra samoprzylepnego, soczewki kontaktowej cclude lub tymczasowej operacji często okazuje się być frustrującą i trudną terapią. Zaklejanie łatek często trwa przez tygodnie, miesiące, a nawet lata, aby przywrócić normalne lub zbliżone do normalnego widzenie i utrzymać poprawę w oku amblyopowym. Czasami leczenie amblyopii polega na zamazaniu widzenia w dobrym oku za pomocą kropli do oczu lub soczewek, aby zmusić dziecko do używania oka amblyopijnego. W niektórych przypadkach, operacja zaćmy lub jaskry może być konieczne do leczenia amblyopia deprivation formy. Patching może być wymagane po operacji w celu poprawy widzenia, a okulary lub soczewki kontaktowe mogą być wymagane w celu przywrócenia właściwego skupienia.Zaskakujące wyniki ogólnokrajowego badania klinicznego w 2005 roku pokazują, że wiele dzieci w wieku od siedmiu do 17 lat z amblyopią może korzystać z zabiegów, które są częściej stosowane u młodszych dzieci.
Leczenie poprawiło wzrok wielu spośród 507 starszych dzieci z amblyopią badanych w 49 ośrodkach okulistycznych. Wcześniej okuliści często uważali, że leczenie amblyopii u starszych dzieci nie przyniesie większych korzyści. Wyniki badania, finansowanego przez National Eye Institute (NEI), ukazały się w kwietniowym wydaniu Archives of Ophthalmology.
- Nieprawidłowe ustawienie oczu (zez)
- Zaćma w rodzona - Zaćma wrodzona, czyli zmętnienie soczewki krystalicznej występuje u 2-3 na 10 000 żywo urodzonych dzieci. Obecność istotnej wzrokowo zaćmy u dziecka uważana jest za zaburzenie pilne. Powstała postać pozbawienia wzroku wymaga natychmiastowej operacji usunięcia przeszkody, szybkiej korekcji optycznej oraz terapii amblyopii w przypadkach jednostronnych. Do lat 70. ubiegłego wieku powszechnie uważano, że nie ma możliwości przywrócenia widzenia w oku z jednostronną zaćmą wrodzoną. Jednak późniejsze badania wykazały, że doskonałe wyniki wzrokowe można uzyskać dzięki wczesnemu leczeniu chirurgicznemu połączonemu z korekcją optyczną za pomocą soczewki kontaktowej i terapią łatającą oka drugiego. Jednak wyniki leczenia nadal są słabe u niektórych niemowląt z jednostronną zaćmą wrodzoną z powodu opóźnienia w leczeniu lub słabego przestrzegania noszenia soczewek kontaktowych lub terapii plastycznej oka drugiego. Badanie Infant Aphakia Treatment Study (IATS) zostało zaprojektowane w celu porównania wyników wizualnych u dzieci w wieku od 1 do 6 miesięcy z jednostronną zaćmą wrodzoną, u których dokonano randomizacji do optycznej korekcji afakii za pomocą soczewek kontaktowych lub soczewek wewnątrzgałkowych (IOL). Dzieci randomizowane do leczenia IOL miały resztkową wadę refrakcji skorygowaną okularami. Dzieci randomizowane do braku IOL miały swoją afakię leczoną soczewką kontaktową. W poprzednich publikacjach wykazaliśmy, że wyniki wizualne są porównywalne dla tych dwóch metod leczenia w 1 roku życia, ale znacznie więcej niemowląt randomizowanych do implantacji IOL wymagało dodatkowych operacji wewnątrzgałkowych.
- Esotropia ak omodacyjna - Esotropia akomodacyjna odnosi się do skrzyżowania oczu spowodowanego dalekowzrocznością. Esotropia akomodacyjna jest rodzajem zeza. Dzieci dalekowzroczne łatwo i automatycznie skupiają się na obiektach w oddali i w pobliżu poprzez akomodację. W związku z tym, dziecko dalekowzroczne zazwyczaj nie ma niewyraźnego widzenia. Jednak u niektórych dzieci dalekowzrocznych ten wysiłek akomodacyjny wiąże się z odruchowym skrzyżowaniem oczu. Ezotropia akomodacyjna może rozpocząć się w dowolnym miejscu od 4 miesiąca do 6 roku życia. Typowy wiek wystąpienia jest między 2 a 3 rokiem życia.Pełne wykorzystanie odpowiedniego okularów hiperopii recepty lub soczewki kontaktowe często kontrolować esotropia. Podczas noszenia korekcji dziecko nie będzie potrzebowało akomodacji, a tym samym zniknie związany z nią odruch krzyżowania oczu. Jednak po zdjęciu przepisanej korekcji krzyżowanie pojawi się ponownie, być może nawet w większym stopniu niż przed rozpoczęciem noszenia korekcji przez dziecko. Czasami korekcja powoduje zanikanie skrzyżowania tylko wtedy, gdy dziecko patrzy na odległe przedmioty. Jednak podczas patrzenia na bliskie przedmioty, krzyżowanie może utrzymywać się pomimo stosowania korekcji. W takich sytuacjach często przepisywane są soczewki dwuogniskowe, które pozwalają dziecku mieć proste oczy przy wszystkich odległościach patrzenia. Jedną z potencjalnych zalet soczewek kontaktowych w porównaniu z okularami podczas korekcji mocy nadwzroku jest zmniejszenie zapotrzebowania na akomodację. Większy wysiłek związany ze zbliżeniem oczu w okularach wymaga pokonania powstałego pryzmatu podstawowego podczas oglądania bliskich przedmiotów.
Buddy Russell, FCLSA, COMT
Specjalista ds. soczewek kontaktowych
Centrum Okulistyczne UniwersytetuEmory'ego